Beste adviseurs, het komt heel vaak voor: ter oplossing van een geschil ontvang je een best goed schikkingsvoorstel, op onderdelen is jouw klant het er echter niet mee eens of vindt hij het geboden schikkingsbedrag simpelweg te laag. Wat doe je dan?

Je doet in overleg met je klant een tegenvoorstel, dat net wat hoger ligt of beter is dan het ontvangen schikkingsvoorstel. Vaak kom je er dan wel uit, maar het kan zijn dat dit niet meer lukt. Kan je dan nog terugkomen op het eerder ontvangen ‘best goede’ schikkingsvoorstel? Nee, als uitgangspunt geldt dat indien een aanbod niet (volledig) wordt aanvaard het wordt verworpen. U weet dit allemaal, maar is het uw klant ook duidelijk?

In een zaak waarin de Hoge Raad op 21 mei 2021 uitspraak (ECLI:NL:HR:2021:753) heeft gedaan, ging het hierover. Ter beëindiging van een huurovereenkomst heeft de gemeente Deurne in 2011 een ‘eindbod’ gedaan van
€ 180.000,00. Voor deskundigenkosten wilde de gemeente maximaal € 5.000,00 vergoeden. Door de juridisch adviseur van de huurder wordt aangegeven dat het schikkingsbedrag van € 180.000,00 wordt aanvaard, maar de vergoeding voor de deskundigenkosten wordt te laag geacht en er wordt een tegenbod van € 15.000,00 gedaan. Ook zijn er nog enkele andere punten, waar nog geen volledige overeenstemming over was bereikt. Vervolgens komen partijen er niet meer uit. De gemeente wil niet meer onderhandelen. Er komt geen schikking voor € 180.000,00 meer tot stand.

De huurder in deze zaak procedeert vier jaar tegen de gemeente, maar wint die zaak niet. In 2015 ontvangt hij uiteindelijk slechts een vergoeding van € 75.000,00 van de gemeente. Vervolgens spreekt hij zijn juridisch adviseur aan, omdat hij vindt dat die niet heeft gehandeld zoals van hem verwacht mocht worden en aansprakelijk is voor de schade. De rechtbank en het gerechtshof wijzen de claim van de huurder tegen zijn juridisch adviseur af.

Het gerechtshof geeft aan dat het voor de huurder redelijkerwijs duidelijk moet zijn geweest dat het niet zonder meer aanvaarden van het voorstel van de gemeente het risico in zich droeg dat uiteindelijk een slechter resultaat geboekt zou worden. Daar had hij geen afzonderlijke waarschuwing van zijn juridisch adviseur voor nodig. Het gerechtshof volgt de huurder niet in zijn stelling dat de juridisch adviseur hem schriftelijk zou hebben moeten waarschuwen over de gevolgen van het niet (volledig) aanvaarden van het eindbod.

De Hoge Raad is het met dit oordeel niet eens. Er zijn verschillende omstandigheden die van invloed zijn op de inhoud van de zorgplicht van de juridisch adviseur, die niet door het gerechtshof zijn meegewogen bij de beoordeling van het handelen van de juridisch adviseur. Verder zegt de Hoge Raad dat hij het oordeel van het gerechtshof, dat het de huurder simpel gezegd zonder een waarschuwing bekend zou zijn geweest dat door de niet-aanvaarding van het aanbod een slechter resultaat geboekt zou kunnen worden, niet begrijpt. De zaak moet over.

Conclusie

Wat leren we hiervan? Onderhandelen is een spel, adviseurs kennen als het goed is de regels, maar hebben ook een taak om die uit te leggen aan hun klanten. Indien dat niet gebeurt of een adviseur kan niet bewijzen dat zijn klant zich bewust is geweest van de gevolgen van het afwijzen van een aanbod, dan kan dat hem in sommige gevallen worden aangerekend. Het verdient dus aanbeveling om adviezen over de consequenties van het wel of niet aanvaarden van een schikkingsvoorstel schriftelijk te doen, om een discussie achteraf te voorkomen.